Sevgiliye Açılmamış Mektup

Varlığın, yokluğuna özdeş şimdi…
Yazıyorum birkaç dakika ağlamışlığın ve gözyaşının üstüne…
…
Sen bulanıklaşsan da, gözüm hep ufuktaki yalnız haberciyi gördü…
Buğulanmış cama çarparken yağmur damlaları, ben çizdim bir kâlp içine iki
bedeni…
Zamanın bilmem hangi köşesindeydik hatırlamıyorum. İşime gelmeyen
buluşmalardan kaçmadım sen varsın diye… Çam diplerinde petunyaları
kuruturken ellerimizde, sen bana SENİ SEVİYORUM derken bile bakamıyordum
gözlerine. Utancımdan … alışık olmadığımdan belki … belki de o öpülesi
dudaklarından ayıramam dudaklarımı diye, korkumdan.. Farkına varamadım
gerçeklerin.. Gözlerine saklanmış hainliği sezseydim eğer; … eğer,
denizlerden çaldığın dalganın, bir mühür gibi yüreğime leke yapacağını
çözebilseydim, mayasız öperdim seni.. Özüm’süz …
…
Güzel kelimeler istiyordum senden … Ay ışıklarıyla yıkanmış, okuyunca en
çirkin anlarımın anlamlaştığı, okuyunca dokunduğun gözlerimin
mızmızlaştığı …
…
Kulağımın arkasına fısıldanmış güzel kelimeler biriktirmiştim ben sana
oysa… terk edip gitmeseydin ansızın; duyacaktın … Ben çırpınırken bir
kaşık suyun derinliğinde boğulmamak için, sen görünce beni böyle çaresiz,
beni böyle çırılçıplak; tutup çıkarırsın diye uzatmıştım ellerimi..Sen,
biraz yukardan ifrit dolu yüreğinle bakıp gülmüştün hâlime.Oysa ben
susmanı bekliyordum.. birde ıslak bedenimi sarmanı… bir “NEYİN VAR SENİN”
e öyle ihtiyaç duymuştum ki o an; anlatmak istedim, ama sen … yoktun..!
…
Yıllar geçti aradan.. ve farkında olmadan…
Adımlarım daha büyük, daha hızlı ve daha sağlam…
Yokluğunda büyüttüğüm acılarımı her gün tazelemek zoruma gitmeye başladı.
Ve hasretinin bitime uğraması gerekti. Eylüldü.. hüzün mevsimiydi.. nasıl
unuturdum seni? Yaprakların salına salına karıştığı toprağı öpüyordum,
“Vatanım” diye değil! Sen dön diye…
…
-Köylü kız- büyüsü bozulduğunda ben öğretmen olmuştum.. Hani rüyalarımın
en güzel sahnesinde seyrederken, göz yaşlarımı tutamadığım … hani en
mateminde gecenin; üzerimde bir hamal gibi taşıdığım sensizlik yükünü
atmak istediğimde, düşünüp de derinlere daldığım….
Hatırladın mı?
Saçlarım; senin bildiğin kadar sıradan değil artık..
Gözlerime durulmayı öğrettim..
Dudaklarıma kilit vurdum konuşmasın diye..
Yüreğimdeki seni her gece zindana attım bensizliğin acısını, sensizliğin
acısını çektiğim gibi çek diye! !
…
Gitme Sevgili!
Sokak aralarında yitirdiğim aklımı geri ver bana.. yüreğim yüreğinde..
Böyle kuru bir beden ne işe yarar sensiz.. Ya dünümü ver, yada hakkımı!
çok mu arzu ettiklerim?
Hayatının kısa film akropollerinde hiç mi karem yok? Senaryoda figüran
olarak ölmek istemiyorum.. al beni de gözlerine…
…
Gözünle gördüğün her seksiyonda bir sahtekârlık, her parselinde acı ve göz
yaşı… Güzel kelimelerinden duymak istiyordum bir ikindi çayı ertesinde..
Dudaklarından dökülmedikten sonra, adıma yazılan mektupların ne albenisi
var ki?
…
Evlendim…Soğuk duvarlarında, gece lâmbasının aydınlattığı kadar
görebildiğim dünyanın eşiğinde, bedenimi saran başka kolları sen zannedip
doyasıya, hissedilmeyen kokunu sineye çektiğim günler aklıma geldi..
Evlendin…İkinci sayfa haber bültenlerinden öğrenmek istemezdim… Bilmek
isterdim yerime koyduğun biblonu… Kim bilir hangi Can sırada bekliyordu
Yanmak için… Farkında olmadan işlediğin günahın bedelini ödeyeceksin
demiştim … Yüreğimi yüreğine koymuş olsaydın farkına varırdın süzülmemiş
gerçeklerin… Arsız gönül kuşun konmuştu bir başka evin bir başka
penceresine…Açar mıydı? …
…
Yıllar geçti aradan … farkında olmadan.
Cebimde kimsenin göremediği bir öfke saklı sevdiğim… Çıkardığımda dağ
dayanmaz ki gönlün dayansın? Ben, kaybolmuşluğun sefasını sürerken, sen,
bensizliğin nedametini çekiyorsun… Hissediyorum bunu…Ne ektin ki biçesin?
Beni arıyorsan;
Yokum! !
Sisle çevirdiğin bu evren, artık benim olmadığı kadar, seninde değil! !
Zaman hızla akıp gidiyor..
Yıllar sonra bugün, bakıp da halime gülmeyeceğim… Gözlerime durulmayı
öğrettim…
Dudaklarım, dudaklarında güneşe selam çakmayacak artık..
Erkekçe, namusluca çekip gideceğim gözlerinin önünden;
Arkasına bile bakmadan…
…
Dur! !
Yaklaşma…
Yollarına toz olduğum sevgili! !
Dudak büktüğüm gidişine…
Yüz eskittiğim zamanla..
Ey Yüreğimi yüreğine bir kez olsun konuk edemediğim sevgili! ! !
Dokunma ellerime..
O eller ki, zamanın bir köşesinde, okul kaçışlarının heyecanıyla atan
kâlpleri bir bedene dolduran; sonra Tek can ile kenetlenip kaderin
vahametini inadıyla kıran eller…
…
Git..
Varlığın, yokluğuna özdeş şimdi…
Yazıyorum birkaç dakika ağlamışlığın ve gözyaşının üstüne…

Konu için thanks