Lisedeydim we çok kilolu bir kız çocuğuydum.arkadaşlarım,ablam çok güzellerdi we erkek arkadaşları wardı.benim hiç erkek arkadaşım olmamıştı ama sewdiğim biri wardı.İlk we orta okulu aynı okulda okumuştuk benden 1yaş büyüktü o liseye geçtikten sonra hiç görmemiştim taki bizim orda ki parka gelmeye başlayıncaya kadar.küçük bir kız çocuğu olmama rağmen içimde ona karşı çok büyük bir sewgi wardı onu görünce elim ayağıma dolaşıyordu we kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu ama kilolu olduğum için onun benimle ilgilenmiycegini düşünüyordum.Bir gün gerçekten büyümem we güzel olmam gerektiğini düşündüm belki dikkatini çekerim diye zayıflamam konusunda herkes bana çok yardımcı oldu we 5ay sonra 67kilodan 50kiloya düştüm.Herkes çok güzelleştiğimi we bir erkek arkadaşım olup olmadığını soruyordu... ablamın erkek arkadaşı wardı uzun zamandan beri birlikteydiler benim sewdiğim kişinin de en yakın arkadaşıydı.bir gün parka wolleyboll oynamaya inmiştim hep beraber arkadaşlarla gülüşerek wolleyboll oynuyorduk tabi karşımda da o.Kaçamak bakışlarla ona bakıyordum bir ara onunda bana baktığını hissettim we heycandan gözlerimi ondan kaçırdım tekrar baktığımda gene bakıyordu çok sewinmiştim 3sene sonra çok istediğim şey gerçek olmuştu.oOakşam uyuyamamıştım.Ertesi gün gene parka inmiştim we oda ordaydı.Ablamla bir yere gitmek için paktan ayrıldık we yolda oturmuş onu beklerken gördüm onu görünce duraklık ablam bir anda arkadaşına gitmesi gerektiğini söyledi we bizi orda tek bırakarak yanımızdan ayrıldı.Ne yapacağımı,nasıl konuşacağımı bilemeden yürümeye başladık.O soruyor bense sadece cewaplıyordum.Daha sonra benden çok hoşlandığını söyledi we teklif etti.O an kalbim daha da hızlı atmaya başladı.Bir anda ağzımdan ewet yanıtı çıktı.Ama bu birlikteliğin beni ona daha çok bağlıyacağını we daha çok canımı acıtacagını bilseydim o zamanda ewet dermiydim diye düşünüyorum.Galiba herşeye,her acıya rağmen ewet derdim çünkü çok sewiyordum.Bu çocukça bir aşk değildi.Yaşım 15olmasına rağmen aşka onunla başladım.Onunda beni benim onu sewdiğim kadar sewdiğimi düşünüyordum ama yanıldığımı benimle ayrıldıktan 2 gün sonra benim gözümün önünde başka bir kızla görünce anladım o an bastığım yer ayaklarımın altından kaymaya başladı we hemen bulunduğum yerden arkadaşımın yardımıyla uzaklaştırıldım we kimsenin beni görmeyecegini farkettiğim anda gözümden yaşlar boşaldı.O an hayatım kararmıştı.Sewdiğim kişi başkasıyla güle oynaya gözümün önünden geçmiti.Daha sonra pişman olduğunu söyledi we tekrardan denemeye karar werdik ama bu defa da olmadı.İlişkimizde ki en büyük problemde benim fazla konuşmamam.Onu görünce heycanlanıyordum we konuşamıyordum benim için sadece onun yanında olmak yeterliydi ama onun için bunun yeterli olmadığını bir kez daha ayrıldığımızda anlamıştım.Artık herşeyin tamamiyle bittiğini hissedebiliyordum,yatağa her yattığımda onu düşünüyordum acım 2kat daha artıyordu we hıçkırıklara boğuluyordum.Bir süre sonra arkadaşlarım artık onu gerçekten unutmam gerektiğini söyledi bende onları dinledim we başka biriyle çıkmaya başladım ama onunlada yapamadım ayrıldım hala aklımda o wardı.Okullar kapandı we o ünüwesteye gitti.Şuan izmirde ege ünüwestesinde diş hekimliği bölümünde okuyor. benim de hayatım da baska biri war çok mutluyum Ama hala kalbimin bir köşesi ona aitmiş gibi hissediyorum.
Konu: ____ilk aşkım____ 
Salı Tem. 29, 2008 3:28 pm